دعوة للتفاؤل..

بحب اقف للحظات الحزن وقفة احترام و تقدير

اوقات الحزن غالباً ما تكون اكثر اللحظات عقلانية فى حياتك
مش قصدى وقت الحدث نفسه بس بعد تجاوزك لالم الموقف بتبتدى تبصله نظره تانية
بتبصله من برا.. كله على بعضه كده.

ساعات الالم بيكون سببه الفراق

سواء كان وفاة حد عزيز عليك
او خروج حد بتحبه من حياتك.. ودا نوعين 

يا إما هو قرر يسيبك و دا مش موجع اوى بس ساعات بيمد البنى آدم برغبة الانتقام وهى  دى خطورته عشان غالباً بتطلّعُه ع الشخص الصح اللى بيجى بعديه وساعات رد فعلك بيكون مجرد الصمت بيجيلك حالة قرف... اللى هو انا إزاى اديت اهمية لإنسان واطى كدا.

او حد إنت قررت انه مينفعش يكون فى حياتك لما تلاقى غيرك خد مكانك من غير حتى ما تغلط و مفيش حل غير إنك تلم الباقى من كرامتك و تمشى.. دا وجعه اقوى،اصل تخيّل بتمنع نفسك عن حد بتحبه و بتحاول تكرّه نفسك فيه لحد ما تكرهه فعلاً.. بس عامة نتايجه سعيده عشان كل ما بيعدى الوقت عليك بتكتشف إنك كنت صح.. التخلص من الناس اللى مبتعرفش تقدر هو احسن قرار فى الدنيا

المهم إن كل ده بياخد من روح البنى آدم حتّة.. مكان بيفضى مابينفعش يملاه غيرهم،بعدين الموضوع بيتحوّل لخوف من التجربة،فى ناس بتوصل معاها لدرجة الانعزال عن العالم.. مبيبقوش عايزين يحبوا حد عشان عارفين كويس إن الم الفراق اصعب انواع الالم اللى فى الدنيا

الى اكتر شخص عزيز عليا،اطيب و احن بنى آدم فى الكون.. وحشتنى

الى صديقة عمرى اللى عمرنا ما هنرجع تانى سوا زى زمان.. وحشتنى صداقتنا

سلاماً على اللى وحشونا و على اللى مشيوا و سبونا و ع اللى مشينا و سيبناهم فا فوقنا لنفسنا و دوقنا.. إن الفراق حلو،بس لما يكون بكيفنا.

انا كل الخساير فى حياتى كانت فى شهر نوفمبر تقريباً.. فزى ما شهر نوفمبر خلص،اى حاجة وحشة فى حياتك هتخلص يعنى هتخلص.. ازعل بس متضيَّعش و قت كبير فى الزعل.

تفاءلوا..