شكراً..
كالعاده الدنيا بتاخدك و تجيبك علشان ترميك فى نفس المكان تانى و تمر تانى بنفس المرحلة و تبتدى تتكرر قدامك بحذافيرها، كل فتفوتة فى المشهد شبه التانى تمام، الاختلاف بس كان فى رد الفعل. من رحمة ربنا علينا إن الصدمات كل ما تكتر و يبان للناس إنك اضعف او إن روحك متهالكة كل ما فى الحقيقة إنت بتقوى.. عادى ممكن تنفعل مقولناش حاجة، بس فى الآخر؟ بعد الخنقه و الزعيق و العياط و الجمل اللى كلها "انا مش هعمل كده تانى" و الانعزال عن الناس..هترجع و هتعمل نفس الحاجة تانى وهتجرب كإنها اول مرة بس مع شوية حذر فى البداية لحد ما تدوق حلاوة التجربة تانى و يجيلها وقت و تنتهى بردو و تعيد كل دا م الاول او ربنا يكرمك بقى و تبقى اخترت صح. الفكرة كلها بتتمحور فى قدرة استيعابك و طاقتك و فى الاحاسيس اللى بتموت فى السِكة مع كل مرة بيخسر فيها حد او خلينا نقول كل مرة بترجع فيها عشان تجرب نفس الحاجة تانى، طعمها بيروح تدريجياً و عمرها ما هتبقى زى اول مرة. اول شغلانة و اول مرتب، اول مرة تدوق اكتر اكله بتحبها فى حياتك، اول مرة تقول دا صاحب عمرى و اول مرة صاحب عمرك يسيبك. حتى المصايب، اول مرة مات حد عزيز عل